Sokağa çıkma yasağının başladığı Cumartesi sabahı kahvaltımızı yapıyoruz. Emre’nin gözleri masada boş bir yere odaklanmış öylece bakıyordu.
Önce anlamaya çalıştım basit bir göz dalması mı diye, ama yok yüz ifadesi derin ve üzgündü. Anlayamayınca sordum ne düşünüyorsun diye. “Luppo alan adamı düşünüyorum” dedi.
Cümle o kadar komik geldi ki vallahi güldüm. 😀 Bu sırada onun yüz ifadesinde hiç değişme olmadı. Nasıl yani dedim, konuyu biraz daha açmasını istedim. Çok üzüldüm, içim acıdı o adama dedi, hafif çenesi titrek… Belki adamın stok yapacak parası bile yoktu, işsiz de olabilir, salgından dolayı işini kaybetmiş de olabilir, belki sadece hafta sonunu kurtaracak bir şey aldı, belki çocuğuna aldı, kendilerinin belki yiyecek bir şeyi de yoktur… Ne bileyim, iç yüzünü bilmeden bazen çok acımasız yargılıyoruz dedi. Utandım kendimden… Evet doğru, ne kadar güzel düşünmüşsün dedim. Rab, bu durumda olan herkesin yardımcısı olsun dedik. Dualarımıza konu ettik o adamı ve daha binlercesini…
Pazartesi akşam film izliyoruz. Film bitmek üzere saat 00:30 civarları, tam 4 gün boyunca evde o kadar çok iş yaptık ki, yorgunluktan canımız çıkmış. Hafiften uyku modu na geçiyorum derken, hooop dalışa geçtim. Ciddi anlamda uyuyorum.
Bir baktım Emre başımda. Aşkım! Aşkım! Uyandırıyor.
Normalde yapmayacağı bir şey. Kızıyorum aslında uyandırmasına ama kızamıyorum da çünkü tepki vermeye halim yok. Elinde telefon heyecanlı heyecanlı bir şey okuyor. Tv kapalı. Kendi kendime film bitti o zaman diyorum. Filmin izleyemediğim bir sahnesini anlatıyor herhalde ya da bir haber okuyor diye düşünüyorum fakat olayı anlayamıyorum. O da zaten anlayamadığımı görünce heyecanla okuduğu şeyi yarıda bıraktı. Neyse sonra anlatırım dedi.
Sabah uyanınca, ya sen dün bana ne okuyordun dediğimde, luppo alan adamın bilmediğimiz hikayesini dedi. Telefonunu uzattı, haberi okudum. Emre’ nin yürüttüğü tahminleri doğruluyordu. Şimdi gel de bu hassas yürekli adamı sevme! 😍
Gerçekler böyle olmayadabilir elbette, ama önemli olan insana, olaylara nasıl bir pencereden baktığımız. Bilgi sahibi olmadığımız her konuda bazen çok rahat yargılıyoruz. Bize çok basit ya da saçma gelebilir ama herkesin yaşam standartı, imkanları aynı değil ne yazık ki bunu da kabul etmemiz gerekiyor.
Zor günler olsa da hadi biraz daha sevgi, biraz daha yardımlaşma, siyasetten uzak, sadece insani duygularla yaşamaya gayret edelim. ❤🤗
Bu günler bize güzel şeyler de katmış olsa fena mı olur…
